Rok 2017 - spóźnione podsumowanie

Kalendarzowy koniec roku to czas na podsumowania prac i projektów badawczych. Procesy oceny parametrycznej dorobku naukowego trwały w styczniu przez kilka tygodni. Rok 2017 był rekordowym rokiem, jeśli chodzi o ilość czasu poświęconego przeze mnie na analizy i publikacje. Jego efektem jest kilkaset stron artykułów, recenzji, przeglądów oraz uczestnictwo w licznych konferencjach naukowych. Gdybym jednak miał wyróżnić główne kierunki prac to przede wszystkim w roku 2017 zajmowałem się dwutorowo problemami bezpieczeństwa i rozwoju szkoły WSA. Opublikowałem po kilka tekstów poświęconych rozwojowi studiów nad bezpieczeństwem, jak też i na temat warunków rozwoju państw w kontekście historii gospodarczej. Po ich ukazaniu się obie ścieżki zyskują wreszcie wspólny mianownik. Jest nim wzrost zależności bezpieczeństwa od wysokiego poziomu rozwoju gospodarczego. Z jednej strony wymiar ekonomiczny bezpieczeństwa nie był często podnoszony w polskiej refleksji do mniej więcej 2010 roku (choćby prace K. Raczkowskiego, K. Księżopolskiego, K. Płaczka, W. Morawskiego), z drugiej strony wykorzystanie ujęcia systemowego typu WSA pozwala umieścić starania różnych państw i firm na mapie globalnych zależności (tu zwłaszcza model centro-peryferyjny i badania nad zacofaniem). 

W pracach nad dorobkiem K. Polanyiego, F. Braudela, A.G. Franka, I. Wallersteina, W. Kuli, J. Topolskiego, oraz współczesnych teoretyków development studies i world-system analysis musiałem zmierzyć się z tysiącami bardzo szczegółowych informacji na temat źródeł rozwoju społeczeństw w ujęciu historycznym. Zamierzam je wykorzystać w studiach nad pozycjonowaniem Polski i regionu środkowoeuropejskiego w polityce i gospodarce światowej i znaczeniem tego procesu dla zapewniania bezpieczeństwa ludności regionu. Nie jest to praca łatwa, bo wciąż brakuje powiązań między historykami, ekonomistami i badaczami systemów bezpieczeństwa, ale wydaje się, że cel - o którym pisałem w 2015-2016 roku - jest osiągalny. 

Oprócz powyższego opublikowałem kilka prac związanych w rozwojem autorefleksji wśród elit oraz procesach coachingu, z którym to podejściem rozwijam swoje zaplecze naukowo-dydaktyczne od kilku lat. Nawiązałem też liczne kontakty naukowe w kraju i otrzymałem stypendium rządu Bawarii na badania w Wurzburgu w lecie 2018 roku. Rok 2018 zapowiada się pracowicie.